“Raf, nereye? Henüz üç buçuk yıl olmamış mıydı sen Dior’daki tahtına oturalı; ve, bize o tahtı asla bırakmayacağını hissettireli?” 

Dior’dan ayrılacağı açıklanan Raf Simons’a bir mektup yazacak olsam, böyle başlardım. Mektubun devamındaysa kendisinden elle tutulur bir açıklama duymak istediğimi söylerdim. Zira açıklamalarda “şahsi sebeplerden ötürü” böyle bir karar aldığını söylüyor ve ben bu şahsi sebeplerin açık açık konuşulması gerektiğini düşünüyorum. Neden mi?

Suzy Menkes gibi yazarların ve pek çok yayının ipuçlarını verdiği üzere bu ayrılık, moda tasarımcılarının yeni çağda yaratıcı süreçlerinin kısıtlanmasına karşı koyamadığı ve sonunda psikolojik olarak çöktükleri tezini destekler nitelikte. Yaz koleksiyonu, kış koleksiyonu, “couture” koleksiyon, “resort” koleksiyon, “cruise” koleksiyon derken bir moda tasarımcısından tek bir yıl içerisinde beklenenlerin listesi uzayıp gidiyor. Üstelik beklenti sadece bununla sınırlı kalmıyor; reklam kampanyaları, özel işbirlikleri, bulunduğu markayı temsil etmek üzere yapması gereken ek çalışmalar ve daha nicesi. Bütün bu çalışmaların sürekli markayı konuşulur kılması, her şeyin anlık tüketildiği günümüzde kalıcı olması. Liste bu kadar uzadıkça, olan tasarımcılara oluyor. Yaratıcı sürecin gerekliliği olan özümseme sürecini ihmal eden markalar, kendi iplerini çekiyor.

Karl Lagerfeld’in bunca yıldır hem kendi markası hem de farklı markalardaki kreatif direktörlük görevini nasıl başarıyla devam ettirdiğini inanın bilmiyorum ancak Raf Simons’un ilk Dior defilesini sadece sekiz haftada hazırlamak zorunda kalması, sonun başlangıçtan beri bilindiğini gösteriyor.

Bakalım Raf Simons’tan boşalan tahtın yeni sahibi kim olacak. Gönül, J.W. Anderson’dan yana ancak moda dünyasında taht oyunları, bilindiği üzere, farklı dinamiklere bağlı olarak gelişiyor. Bize de büyük patronların planlarını yapmasını merakla beklemek düşüyor.

*Raf Simons is leaving Dior, as you may have already heard. This development on fashion scene underlines the fact that designers have no real personal space or are not allowed to properly nurture their ideas for everything they are responsible for such as several shows a year, campaigns, public appearances and so on. Hope this creates a sort of awareness for the troubles faced by our dearest designers who are the actual actors of the fashion world; not the brands and the bosses. Bye Raf, you were great in Dior; and, you will be great wherever you choose to go.