“Blogger aşağı, blogger yukarı” geçen son gün.. Istanbul Fashion Week, son gün..

Hafta içi yorgunluğu ve IFW’deki sinir savaşlarının da etkisiyle geç başlıyoruz güne, çok övülen Özlem Kaya defilesini kaçırıyoruz. Olur, insanlık halidir. Ama yok.. Değilmiş.. Görüyoruz ki bir “büyük dergi” takmış kafayı, Twitter üzerinden nanik yapıyor bize, “Ama siz Özlem Kaya’da yoktunuz, madem önemsenmek istiyorsunuz, hepsine geleceksiniz.” modunda.

Bu ne ki şimdi? Bu, daha başlangıç.

Özlem Kaya’yı kaçırdık ama Gamze Saraçoğlu var önümüzde, AVVA var, Özlem Süer var, en nihayetinde de çok konuşulan KOTON var.. Gamze Saraçoğlu defilesinden bir önceki yazıda bahsetmiştim, etkileyiciydi. Merak edenler için ufak bir göz atma fırsatı, o yazıda.

Yine köşe kapmacalar, zar zor girişler derken AVVA’ya geliyor sıra. “Bunu istiyorum!!” heyecanı kadınlardan erkeklere geçiyor. Yeni koleksiyonda önümüzden geçen pek çok parçaya göz koyuyoruz. Aklınızda bulunsun sizin de, AVVA bu sene de bakılması gereken mağazalar arasında.

Sonra bir anda dünyamız değişiyor. “Bloggerlar alınacak mı?” dedikoduları arasında tekneye atlıyoruz, istikamet, Kız Kulesi! Özlem Süer’in masalını dinlemek üzere tekne tekne insan taşınıyor güzelim masal ülkesine. Tahta bacaklar, kanatlı akrobatlar, Kız Kulesi’nin hikayesinden fırlayan meyve sepetleri.. Böylesine güzel bir ortamda gerçekleşiyor defile. Tasarımlar beni pek cezbetmese de, sırf bu mekan/ortam için teşekkür etmem gerek Özlem Süer’e.

Ardından işin cılkının çıktığı “KOTON” defilesine geliyor sıra. Malumunuz çooook çoook ünlü manken ablamız Alessandra Ambrosio da bu defilenin podyumunda, ortalıkta “VIP’ler bile giremeyebilir bu gece.” lafları yankılanmakta.

Birinci şok : Kapıda basın kartımıza bakıp “Bu gece bu kart geçersiz.” lafını işitmek. Hum.. Pardon? “Gidip girişten bu defileye özel giriş kartı alacaksınız, davetiyeler de sınırlı sayıda.”  Ee. Peki madem, gidilsin.

İkinci şok : “Efendim KOTON defilesinin tanıtım işleri IFW’nin genelindeki gibi ImagePR’a değil de Pro İletişim’e aitmiş. Birinden diğerine giden listeler de varmış ama birinin kendi listeleri varmış, bi de Koton’un davetlileri varmış.”

Ne? Nasıl? Peki ne oluyor şimdi? “Adınız davetli listesinde var mı?” Baktırıyouz yok. E hani biz basın kartımızla, basın olarak her defileye girebiliyorduk, bu nedir? Soruyorum, “Pro İletişim’den çok sevdiğim Feride Hanım buralarda mı?” diye, “yok” deniyor, “gelmeyecek”. Nasıl gelmez yahu? [Sonradan kendisiyle karşılaştım, benden de beter üzgündü kendisi.] Soruyorum, “Peki her defileye davetliyken bunda sizin bu tafranızı nasıl çözeceğiz?” diye, “Bizi daha fazla meşgul etmeyin.” deniyor.

E bu kaosu KOTON ile birlikte yaratan sizseniz, bir de böyle bir muamele üzerine, ben kimi meşgul etmeliyim acaba, söyler misiniz?

Yarım saati aşkın süren “anlayışsızlık” gösterisi sonunda tam da lanet okuyup çıkarken çağırıyor beni birisi, “Tabi ki yardımcı olacağız.” diyor, hem Pro İletişim’i hem defileyi birazcık da olsa kurtarıyor. Ancak iş bununla biter mi?

Üçüncü şok : Giriş yaptıktan sonra içeriye alınmayı beklerken, tam da bize sıra gelmişken “İçerisi doldu, alamıyoruz.” deniyor. Nasıl yani? Kim girdi içeri peki? Bu kadar davetli ne olacak dışarıda?

Kendimi değil de yanımdaki adamları düşünüyorum bir anda. Adam KOTON’un en başındaki isimlerin yakın arkadaşı, davete icabet etmiş, gelmiş, kapıda kalıyor. Adam KOTON’un bilmem hangi bölge dağıtımcısı, şirketinden çağırılıp gelmiş, kapıda kalıyor.

Kapı önünde rezalet, içerisi dolduğu için bekletilen onca insanın yanından içeri alınan başka başka insanlar. Hani doluydu yahu? Bunlar kim o zaman? Ya da neden kapasitesi belirli olan bir mekana fazla fazla insan davet ediliyor, anlatsanıza?

Öyle ya da böyle, “Bu iş inada binecekse, ben de o kapıdan içeri gireceğim.” dedim ve girdim. Girdiğimde gördüğüm şey çoktan başlamış bir defile ve kırmızı halıdan bir adım sonra kalabalıkta ayakta tıklım tıkış defile izlemeye çalışan insanlar.

Sonra dedim kendi kendime, “Anlatmazsan bilmezler, anlat.”

İlk yazıyı yazdım, çok yankılandı. Tartışma başlattı, ne mutlu. İkinci yazı daha hafifti, suya sabuna dokunmadı. Bu yazı da böyle olsun, bilsin insanlar başımıza gelenleri.

Özet mi?

Istanbul Fashion Week, 4 gün süren bir macera oldu. Güvenliğin yanlış yönlendirmesi sonucu klima borularının altından, sular içinde içeri alınmayı da gördü bu bünye, bir kaç derginin (ALL , MAG vb.) çalışanıymış gibi pek çok kartla içeri giren garip insanları da, kendileriyle hiç konuşmadığımız halde bize “Aman bize bulaşmayın.” diye münakaşa başlatan online kadın dergisi çalışanlarını da, her fırsatta bize karşı tutum almış insanların eline geçecek bir koz daha çıkarmamak için susmayı da.

Ve en çok da yurtdışından pek çok yerden çeşitli davetler alıp da Istanbul’da, kendi ülkemizde adam yerine koyulmamayı gördü bu bünye. Bir daha tekrarlanmaması ümidiyle.