Toplumsal bir sorun mu? Bence öyle.

Cidden yani, ben bu konuda bir açılım bekliyorum.

Son bir haftada oradan oraya yollardaydım, durumdan şikayetçi de değilim hani.  Üç farklı firmayla seyahat ettim şu son hafta içerisinde. Truva Seyahat, Kamil Koç ve Efe Tur. Üçünün de birbirinden değişik maceralara yol açtığını söylemeliyim. Ama en muhteşem olanını dün geceki Efe Tur yolculuğum sağladı.

Yanlış anlaşılmasın, sorun şirkette değil; kullanıcılarda – ki bu durumda yolcular oluyor!

44 numaradayım. Yerimi zar zor bulup – niye zar zor ki? hepsi numaralı? – geldiğimde karşılaştığım manzara bir hayli ilginç! Cam tarafının, yani 43 numaranın sahibi çoktan yerleşmiş. Yerleşmekten kastım baya baya yerleşmek! Takım elbiseli bir adamcağız, böyle yatırmış koltuğu, ellerini ensesinde birleştirmiş gel keyfim gel yatıyor, henüz otobüs otogarda beklerken.

Geçiyorum koltuğuma, yüzüne kapattığı ceketin altından uyuklayan adamı duyuyorum mır mır birazcık..Kulaklığı takıp Lady GaGa ile yolculuğa başlıyorum ben de.

Zaman geçiyor, yan koltuktan bir kol omzuma düşüyor. En sevmediğim şeylerden birisidir, uzun yolculukta  yanınızdaki hiç tanımadığınız insanlarla akraba olma durumu. Böyle biraz kendimi sallıyorum ki kolunu çeksin diye, ama adamcağız şuurunu kaybettikçe omzumda daha da ağırlaşan bir yük. Derken silkeleniyorum, kol gidiyor eski yerine.

Ama bu hareketi en az 4-5 kere daha tekrarlıyoruz. Nasıl bir uykuysa bu?!

Sonunda kollar normal düzene, aşağıya indi. Ama ben sevinemedim, çünkü kendisi bu sefer de belimle haşır neşir olmaya başladı. Yetişin a dostlar, otobüste taciz var! değil tabi ki durum. Ama hani bilir herkes bu hissi..

Ya sabır moduna girdim anında, ama sinirden uyuyamıyorum bile.. Derken önceki çocukların çığlıkları, ağlayanlar gülenler kalabalıklar sohbetler, otobüste bir gürültüdür gitmeye başladı. Ve uyuyan dev uyandı!

Bir anda beni dürtüp kulaklığın bana ait olup olmadığını, buradan kulaklık isteyeceğini, gürültüden rahatsız olduğunu belirtti ve “Buray da köy kaavesine döndü yaa” dedi. Aynen bu şekilde. Yazım hatam falan yok yani. Ardından bomba hareketi gerçekleştirdi kahramanımız. Ayakkabılarını çıkarttı ve koltuğunda bağdaş kurdu!

Evet, şehirler arası otobüs, Koray Caner ve yanında bağdaş kurarak oturan,takım elbiseli bir adam!

Hani ben ayak organına karşı biraz tedirginlik duyarım, kin beslerim hatta. O ayak bana doğru yaklaştıkça tansiyonum oynadı, gözlerim karardı bir ara!

Şimdi buradaki ikilem o omuza düşen kol durumundan farklı değil aslında. Adamı uyarsam, gereksiz yere diyaloğa girip kendimi daha da daraltacağım. Adamı uyarmasam rahatsızlığımın son safhasında patlamak üzere kendi kendime şişip duracağım.

Ve tabi ki ben burada ikinci alternatiften yana durdum. Olabildiğince ayaktan ve koldan kaçarak, kendi koltuğumun bana kalan küçücük kısmında..

İşte benim beklediğim açılım burada devreye giriyor. Lütfen tüm otobüsler tek koltuklu olsun! İlla ki çift kişi gidilecekse eklensin oraya koltuk. Yap boz gibi düşün. Hani böyle isteğe göre şekillensin falan. Tabi bazı otobüslerde tekli koltuklar var, ki en güzeli! Ama bu durumu halkın her katmanına yaygınlaştırsak hiç fena olmayacak. En azından ruh sağlığımız için.

Otobüs açılımı bekliyorum ben de. Koltuk kavgasına son olsun diye!